Όταν τα περισσότερα εγκεφαλικά τμήματα έχουν καταληφθεί, μιλάμε τότε για γενικευμένες κρίσεις που εμφανίζονται συχνά με τονικοκλονικούς σπασμούς σε όλο το σώμα. Υπάρχουν όμως και γενικευμένες κρίσεις που εμφανίζονται μόνο με απώλεια συνείδησης η με συγχυτικές καταστάσεις.

 Εάν οι επιληπτικές κρίσεις διαρκούν από δευτερόλεπτα έως και μερικά λεπτά τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν από τους παρευρισκομένους περιορίζονται στο να προστατευτεί ο ασθενής από τραυματισμό.

Εάν διαρκούν παραπάνω από περίπου μισή ώρα πρέπει οπωσδήποτε να μεταφερθεί ο ασθενής στο νοσοκομείο λόγω της σοβαρής πιθανότητας ύπαρξης επιληπτικού status, που είναι άκρως επικίνδυνο για την υγεία του ασθενούς

Κάθε πρωτοεμφανιζόμενη κρίση θα πρέπει να διερευνάται ως προς τα αίτια που την προκάλεσαν και την πιθανότητα επανάληψής της. Γίνεται πλήρης έλεγχος με νευρολογική εξέταση, εξετάσεις αίματος, ηλεκτροεγκεφαλογράφημα και μαγνητική τομογραφία  του εγκεφάλου. Βάσει των ευρημάτων και των ιδιαιτεροτήτων κάθε ασθενούς  εξετάζεται το ενδεχόμενο προσθήκης συστηματικής αντιεπιληπτικής αγωγής.

Η διάγνωση της επιληψίας απαιτεί την συνδρομή νευρολόγου και συχνά και άλλων ειδικοτήτων για την διαφοροποίηση από άλλες καταστάσεις μείωσης η απώλειας συνείδησης.

Η θεραπεία είναι τουλάχιστον στα 2/3 των επιληπτικών επιτυχής με φάρμακα, γιατί οι ασθενείς είναι πλέον ,με τη συνεπή λήψη φαρμακευτικής αγωγής, ελεύθεροι κρίσεων.

 Στους υπόλοιπους προχωρά η διερεύνηση για την ανεύρεση της εστίας η οποία προκαλεί τις κρίσεις (όταν πρόκειται για εστιακή επιληψία), ώστε αυτοί να προωθηθούν αν αυτό είναι δυνατόν προς την χειρουργική αντιμετώπιση με εξαίρεση της εστίας ή με εμφύτευση διεγέρτη του πνευμονογαστρικού νεύρου ή εμφύτευση ηλεκτροδίων, όταν η εξαίρεση δεν είναι δυνατή.

Οι ασθενείς που αποκλείονται οιασδήποτε χειρουργικής αντιμετώπισης πρέπει να βοηθηθούν με συνδυασμό φαρμάκων ή και με ειδική κετονική δίαιτα ώστε να μειωθούν οι κρίσεις όσο είναι αυτό δυνατό. Με νεότερα φάρμακα έχει επιτευχθεί σαφής μείωση της συχνότητας των επιληπτικών κρίσεων

O επιπολασμός της νόσου ανέρχεται στο 0,8%, με οικογενή χαρακτήρα και μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης κατά την παιδική, εφηβική ηλικία και σε άτομα >70 ετών. 

Αιτιολογικά, ευθύνονται γενετικά σφάλματα, δυσπλασίες ή τραυματισμός του εγκεφάλου (4-5%), όγκοι (3,6%), αιμορραγίες και αποστήματα. Κρίσεις μπορεί επίσης να προκαλούνται από την αλκοολική δηλητηρίαση, φλεγμονή του κεντρικού νευρικού συστήματος (2,6%), την έλλειψη ύπνου, αλλά και από διαταραχές στη γλυκόζη και τους ηλεκτρολύτες του αίματος. Σημαντικό ποσοστό αποδίδεται στα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια (11,6%) και τις απομυελινωτικές παθήσεις (2%).