Ορίζεται ως μία μη ειδική αίσθηση διαταραγμένου προσανατολισμού στο χώρο, περιστροφής ή αστάθειας. Πρόκειται, επομένως, για σύμπτωμα και όχι νόσο. Σχετίζεται τόσο με νευρολογικές, καρδιολογικές όσο και ΩΡΛ διαταραχές, και για το λόγο αυτό η σωστή κλινική εξέταση είναι καθοριστικής σημασίας στη διαφορική διάγνωση.

Διαταραχές αιμάτωσης του εγκεφάλου, ημικρανικά επεισόδια, τραυματικές ή ιδιοπαθείς λαβυρινθικές διαταραχές από το αυτί, ψυχογενή αίτια και δυσλειτουργία του αυτόνομου νευρικού συστήματος είναι τα συχνότερα αίτια.